Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου – Ο υλικός και πνευματικός πολιτισμός των Ινδοευρωπαίων (Μέρος Ζ')

Live εικόνα Αθήνας από το Αστεροσκοπείο Πεντέλης

Σχεδόν αίθριος

30.8 °C

31%

ΑΡΧΙΚΗ

pentelikonews.gr

Πολιτισμός - Τουρισμός

Προσαρμοσμένη αναζήτηση Google

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου – Ο υλικός και πνευματικός πολιτισμός των Ινδοευρωπαίων (Μέρος Ζ')
Ημερομηνία: 6/3/2022, 08:48 - Εμφανίσεις: 130

Η αποκατάσταση του πνευματικού πολιτισμού των Ινδοευρωπαίων επιχειρείται όχι μόνο μέσω του ινδοευρωπαϊκού λεξιλογίου, όπως εξηγήσαμε στα δύο τελευταία άρθρα μας (Μέρος ΣΤ’ και Μέρος Ε’), αλλά και μέσω της ποιητικής γλώσσας.

Σημείο εκκινήσεως της προσπάθειας αυτής υπήρξε η ακριβής αντιστοιχία που παρατηρήθηκε πριν από έναν και πλέον αιώνα ανάμεσα στη γνωστή ομηρική φράση κλέος άφθιτον (άφθαρτη καλή φήμη, μη φθίνουσα δόξα) και σε ένα λογότυπο (ο λογότυπος εν προκειμένω με την έννοια του σύντομου κειμένου, της φράσης) που απαντά σε βεδικούς ύμνους – οι Βέδες, εξ ων και το επίθετο βεδικός/-ή/-ό, ήταν θρησκευτικά κείμενα που συνετέθησαν στη σανσκριτική γλώσσα της αρχαίας Ινδίας (2η χιλιετία π.Χ.).

Η παρατήρηση αυτή παρακίνησε ορισμένους μελετητές να διατυπώσουν την ιστορία ότι θα ήταν ίσως δυνατόν να αποκατασταθούν αποσπάσματα της προφορικής ποίησης των Ινδοευρωπαίων, τα οποία μεταδόθηκαν κατ’ ουσίαν αμετάβλητα στο διάβα των αιώνων και διασώθηκαν στην πρώιμη ποιητική παράδοση των θυγατρικών γλωσσών.

Με βάση το ίδιο σκεπτικό, η μελέτη αυτής της ποιητικής γλώσσας θα επέτρεπε ενδεχομένως το σχηματισμό μιας εικόνας για τις ιδέες και τις πεποιθήσεις των Ινδοευρωπαίων.

Πέραν της προαναφερθείσης φράσης, άλλοι λογότυποι της ελληνικής που θεωρήθηκε ότι προέρχονται κατευθείαν από την ινδοευρωπαϊκή γλώσσα είναι οι ομηρικές και πάλι φράσεις μέγα κλέος (μεγάλη δόξα) και κλέα ανδρών (κατορθώματα ηρώων, ένδοξα έργα ανδρών).

Όλοι οι ανωτέρω λογότυποι μάς ωθούν έντονα να προβούμε σε υποθέσεις για τη μεγάλη σημασία του κλέους, της δόξας ή τιμητικής φήμης, στις ινδοευρωπαϊκές κοινωνίες.

Παρά ταύτα, ελλοχεύει και εδώ ο κίνδυνος υπερβολών στην προσπάθεια αποκατάστασης της ινδοευρωπαϊκής γλώσσας, εάν θεωρήσουμε εσφαλμένα ως κοινή κληρονομιά από τη μητρική γλώσσα δύο εξελίξεις που είναι μεν παράλληλες, αλλά συνάμα είναι και ξεχωριστές.

Ο εν λόγω κίνδυνος καθίσταται ιδιαίτερα εμφανής στην απόπειρα αποκατάστασης των ποιητικών λογοτύπων της ινδοευρωπαϊκής.

Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι τα εγκώμια, ο...

Πηγή/Περισσότερα: in.gr

Μείνετε σε επαφή μαζί μας: